Επίσκεψη στην Εταιρεία Σπαστικών Βορείου Ελλάδος
Την Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2017 επισκεφτήκαμε την Εταιρεία 
Σπαστικών Βορείου Ελλάδος. Το ίδρυμα φιλοξενεί 25 ανθρώπους με αναπηρίες μόνιμα στις εγκαταστάσεις του και δέχεται καθημερινά άλλους 50 από τις 8 ως τις 3 το μεσημέρι. Οι μαθητές εντάσσονται σε μικρές ομάδες και παίρνουν μέρος σε ποικίλες δραστηριότητες: υφαντική, πληροφορική, κεραμική, χειροτεχνίες, ζωγραφική, έρευνα και συζήτηση διάφορων θεμάτων δικής τους επιλογής και γυμναστική. Φτάνοντας εκεί μας υποδέχθηκε η προϊσταμένη και μία από τις υπεύθυνες της κοινωνικής ένταξης. Μετά από μια σύντομη ενημέρωση χωριστήκαμε και ενταχθήκαμε στις ομάδες και γνωρίσαμε τα πρόσωπα που συμμετείχαν και τη δουλεία τους.
Οι περισσότεροι στην αρχή νοιώσαμε αμήχανα και αγχωμένοι, κάποιοι λίγο άβολα και φοβισμένοι. Με τη θερμή υποδοχή των ανθρώπων που βρίσκονται εκεί τα συναισθήματα αυτά σιγά-σιγά χάθηκαν. Είχαμε μια ιδιαίτερη προσοχή μήπως συμπεριφερθούμε λάθος και τους πληγώσουμε, αλλά προσπαθούσαμε να ακούσουμε τη συμβουλή της κ. Ισιδώρας, της υπεύθυνης κοινωνικής ένταξης που μας παρότρυνε να φερόμαστε φυσιολογικά, απλά, όπως θα φερόμασταν σε οποιονδήποτε άνθρωπο που θα γνωρίζαμε πρώτη φορά. Η αλήθεια είναι πάντως πως οι μαθητές εκεί, κατά πλειονότητα, είχαν θετική διάθεση για την παρουσία μας εκεί και μας έδειχναν καλοσύνη, χαρά και κάποιοι τρυφερότητα. Είχαν έναν αυθορμητισμό που δημιουργούσε φιλική ατμόσφαιρα.
Στη διάρκεια της παραμονής μας τα συναισθήματα ήταν έντονα και ανάμεικτα.
Από τη μια νοιώσαμε στενοχώρια που άνθρωποι γεμάτοι ζωή, λόγω της αναπηρίας τους δεν μπορούν να εκμεταλλευτούν στο μέγιστο τις δυνατότητές τους. Από την άλλη θαυμάσαμε τους εργαζόμενους και τους εθελοντές που οργανώνουν και λειτουργούν το ίδρυμα, δίνοντας καθημερινά τον αγώνα τους. Μακάρι όλοι οι άνθρωποι με ειδικές ανάγκες να μπορούσαν να βοηθιούνται από ανθρώπους σαν αυτούς που γνωρίσαμε εκεί.
Η διαφορετικότητα είναι και μοναδικότητα. Και εμείς τη ζήσαμε παίρνοντας φιλοξενία και προθυμία, αγάπη και χαρά, ευγνωμοσύνη και ενθουσιασμό, αισιοδοξία και αισθήματα αλληλεγγύης.
Νιώσαμε ότι η συναναστροφή με τους ανθρώπους του ιδρύματος μας ωφέλησε όχι μόνο σαν μια ευχάριστη εμπειρία, αλλά και σαν ένα ζωντανό παράδειγμα εφαρμοσμένης αγάπης μιας μικρής κοινότητας. Από τη άλλη είναι κρίμα που δεν υπάρχει επαρκής πρόνοια ώστε άνθρωποι με τέτοιες ιδιαιτερότητες να ενταχθούν κοινωνικά και πρακτικά με διευκολύνσεις στους δημόσιους χώρους, αλλά και ουσιαστικά με θέσεις εργασίας και δράσης μέσα στην ευρύτερη κοινότητα.
Μέσα στις ομάδες δουλέψαμε μαζί με τους μαθητές, μοιραστήκαμε χαμόγελα και αγκαλιές, σκέψεις και συγκινήσεις. Αναγνωρίσαμε το σεβασμό στην ελευθερία συμμετοχής, κατά περίπτωση, το σεβασμό στο χρόνο που χρειαζόταν ο καθένας, το σεβασμό στην επιλογή ομάδας. Επίσης χαρήκαμε την προσπάθεια, την αγωνία για πρόοδο, τις εξαιρετικές ικανότητες κάποιων μαθητών, το κουράγιο, τη δύναμη που κατέβαλαν, αλλά και το άδολο φλερτ, το χιούμορ? και νοιώσαμε θαλπωρή και ζεστασιά, ισότητα και ανεκτικότητα, στοργή, ευτυχία, ελπίδα και ανακούφιση που υπάρχουν άνθρωποι που νοιάζονται πραγματικά.
Φύγαμε γεμάτοι συναισθήματα και αρκετά προβληματισμένοι και κάποιοι από μας ανυπόμονοι να ξανανταμώσουμε όσους γνωρίσαμε.
Ερευνητική ομάδα Β λυκείου «Λόγια και Έργα Αγάπης»